Jan Wojciech Kiwerski KK2 rm 28 (ur. 23 maja1910 w Krakowie, zm. 18 kwietnia1944 w chutorze Dobry Kraj na Wołyniu) – pseudonimy „Lipiński”, „Oliwa”, „Rudzki”. Urodzony 23 maja 1910 roku w Krakowie w rodzinie Władysława i Marii Jadwigi z Rogalskich. Gdy Jan miał 9 lat zmarł jego ojciec a pięć lat później matka. To spowodowało, że z gimnazjum im. Stanisława Staszica w Lublinie w wieku 14 lat został przeniesiony do Korpusu Kadetów Nr 2 w Modlinie. Po zdanej maturze (z wyróżnieniem) jako jeden z najlepszych absolwentów otrzymał prawo wyboru broni. Padło na saperów. W latach 1928 – 1931 uczęszczał do Szkoły Podchorążych Inżynierii w Warszawie zdobywając stopień podporucznika. Kolejne lata to służba w 3 batalionie saperów w Wilnie (dowódca plutonu 3 kompanii saperów) gdzie awansował na porucznika ze starszeństwem. W listopadzie 1934 roku został dowódcą plutonu w Batalionie Mostowym w Kazuniu. W 1937 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej gdzie otrzymał stopień kapitana a po ukończeniu studiów został oficerem dyplomowanym. Przed wybuchem wojny objął stanowisko oficera operacyjnego sztabu 33 Dywizji Piechoty w Grodnie a następnie w Grupie Operacyjnej „Polesie”. W listopadzie 1939 roku wszedł do sztabu dywersji Służby Zwycięstwu Polski. Od 1942 roku był dowódcą Oddziałów Dyspozycyjnych a później Oddziałów „Motor” – „Sztuka” Kedywu Komendy Głównej AK. Jan Kiwerski był koordynatorem akcji „Góral” przeprowadzonej 12 sierpnia 1943 roku w Warszawie przy ul. Senatorskiej przez oddział dyspozycyjny Kedywu KG AK – „Motor”, który uprowadził samochód bankowy z pieniędzmi o wartości 105 mln złotych. Akcja ta uchodzi za najlepiej przeprowadzoną akcję zbrojną ruchu oporu w całej okupowanej Europie.
W grudniu 1943 mjr „Oliwa” otrzymał nominację na stanowisko szefa sztabu Okręgu Wołyń. Udał się więc na Wołyń, aby zorientować się w panującej tam sytuacji. W dniu 2 lutego 1944 r. „Oliwa” wyjechał ponownie do Kowla, a 5 lutego 1944. dotarł do kwatery dowodzenia płk. „Lubonia”. W myśl przywiezionych przez „Oliwę” rozkazów, płk „Luboń” udał się do Warszawy na nowe stanowisko, zaś mjr dypl. „Oliwa” przejął dowództwo Okręgu Wołyń. 18 lutego 1944 objął dowództwo powstałej z sił Okręgu 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.
Trzeci od prawej dowódca dywizji, mjr Jan Kiwerski „Oliwa” z żołnierzami. fot. Kresy.pl
(Kolekcja Pana profesora Władysława Filara)
Na Wołyniu mjr dypl. „Oliwa” dał się poznać jako bardzo wartościowy dowódca, wykorzystujący wszystkie zdobyte w swej dotychczasowej pracy umiejętności i całe doświadczenie. Dokładnie i szybko rozpoznał poszczególne oddziały Dywizji i ich możliwości bojowe, wniósł nowe wartości w zakresie szkolenia żołnierzy. Był przez nich szanowany i lubiany jako dowódca stanowczy, postępujący rzetelnie.
Jan Wojciech Kiwerski poległ tragicznie w rejonie chutoru Dobry Kraj w okolicznościach do dziś nie w pełni wyjaśnionych, 18 kwietnia 1944 w południe. Pochowany został w rejonie gajówki Stężarzyce, w lasach mosurskich na Wołyniu.
We wrześniu 1989 jego zwłoki ekshumowano i umieszczono tymczasowo w Kościele Garnizonowym w Warszawie. 21 kwietnia 1990 zostały uroczyście złożone na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Kwaterze Harcerskiego Batalionu AK „Zośka”. Wraz z nim pochowano dwóch żołnierzy poległych podczas odbijania jego zwłok.
